در زمستان 1402 در بیست و پنجم دی ماه در حالی که نسیم آرامی می وزید و شاخه های عریان درختان را نوازش می کرد در بنیاد میزبان بانو دکتر افقهی و فرزند برومندشان بودیم . ایشان از داروسازان باسابقه مشهد هستند که خدمات ارزنده ایشان به مردم فراموش نمی شود. بانو افقهی زنی مهربان، دلسوز و مومن هستند که سعی کرده اند تاکنون وقت خود را به کمک و یاری دیگران بپردازند، او همیشه سعی داشته است چراغ های خاموش دلی را روشن کند تا چراغ خانه دلش روشن بماند .از آنجا که دکتر افقهی به مراکز علمی توجه دارند در این بازدید اظهار داشتند می خواهند ملکی را به بنیاد اهدا کنند.

بنیاد دانشگاهی فردوسی اعتماد ایشان و‌سایر خیرین را در کمک به این موسسه برای حمایت از دانشجویان ارج میگذارد.